Het is de tijd van Moederdag. Graag schenken wij u deze witte Azalea om er wekenlang van te kunnen genieten. Het portret van “Lieveke met de witte bloemen” sturen wij aan alle vaders en moeders.  Zij zetten zich dagelijks in om de gevolgen te helpen dragen tijdens dit noodzakelijk isolement met hun kinderen. 

Lieveke is jarig! Het kindje van Joe en Elisa draagt een wit jurkje en zwarte schoentjes. Zij krijgt bloemen voor haar éérste verjaardag en kan al flink rechtstaan steunend op de biezen zitting van een leunstoel. Het meisje en de stoel met bloemen lijken te zweven in de ruimte.  “Dag bloem op de stoel, dag witte bloem, bloem, bloem…” zou de Antwerpse tijdgenoot Paul Van Ostayen misschien dichten bij dit lief tafereeltje? Een geschenk van Joe voor Moeder en kind. Het tedere portret wordt bewaard in onze thuisgalerij, gekaderd in de oorspronkelijke feestelijk vergulde lijst.     

Het jaar 1913 was een gelukkige tijd voor het gezin English-Goedemé. Voorlopig huurden zij nog het huis aan de Verversdijk nummer 11 te Brugge. Maar zij hadden grootse plannen. Architect Huub Hoste kreeg de opdracht een ruim huis te ontwerpen voor hen, rustig gelegen te Sint-Michiels. Met een muziekkamer aan de tuinkant voor Elisa en een ruim schildersatelier met veel Noorderlicht. Tegen eind van het jaar zouden zij verhuizen, de bloemen zouden een plaatsje krijgen in de tuin in volle grond. De droom van elk jong gezin.

Zijn de witte bloemen vandaag een symbool voor “de witte woede” van de zorgverstrekkers? Pas enkele jaren geleden manifesteerden mannen en vrouwen uit de Zorg, voor zieken, voor bejaarden en gehandicapten door de Vlaamse steden. Omdat er alweer besparingen op komst waren in de zo genaamde social-profit sector. Met alle gevolgen van dien vandaag: een te krappe personeelsbezetting, een schromelijk tekort aan aangepaste hulpmiddelen en het stilvallen van vele non-profit en sociaal-culturele activiteiten. 

Beste kunstvrienden, 

dank voor uw positieve reactie op onze eerste brief, “Kunst in tijden van Corona”. Het is duidelijk geworden: onze sociale contacten zijn ‘het cement’ van het bouwwerk dat onze samenleving in stand houdt.  Elke dag blijven wij om 12uur in de handen klappen met onze buren, als dank voor de vele zorg, maar ook om het contact warm te houden.  Samen kijken wij uit naar betere tijden.

De bloemen zijn van harte aangeboden, maar denk eraan: Moeder ben je niet voor één dag maar levenslang… Daarom vinden wij het fijn om ook de Oma’s te laten meegenieten.

                                                                                                                                                                                                            Piet De Baere & Co English